27.04.2021

Lang, lang geleden…

Hoe het allemaal begon…

Lang, lang geleden… Of nee, wacht… Eigenlijk helemaal nog niet zo lang geleden!!

Na mijn studies architectuur was ik een beetje op de dool. Tien jaar lang werkte ik, in combinatie met nog wat andere losse jobkes, in een restaurant op de Plaasj van Sint-Anneke. Ik deed m’n job heel graag, had de tofste en de liefste collega’s en amuseerde me eigenlijk wel. Toch begon het opnieuw te kriebelen om terug iets creatiefs te gaan doen.

Vrijdagnamiddag was mijn vaste vrije dag. Het enige dat ze aanboden op Syntra dat me enigszins aansprak was goudsmeden. Op de infoavond kwam er niemand opdagen om een beetje meer uitleg te geven, maar ik dacht: f*ck it, ik schrijf me gewoon in en ik zal wel zien wat er van komt. Wist ik veel dat dat de beste keuze van heel m’n leven ging zijn…

 

 

Tijdens de eerste les gaf Rudy Van Havenbergh, de docent, alle stukken rond die we in de komende 4 jaar zouden maken. Het leek me geweldig die dingen te kunnen maken, startend van een stukje metaal. Na een jaar enkel de vrijdagen naar school te gaan, besloot ik het jaar nadien te stoppen met werken en de vierjarige avondopleiding in 1 jaar voltijds dagonderwijs af te werken. Ik was er immers al 35, dus no time to waste, als ik van plan was om er nog iets van te maken. Wist ik veel dat dat de tweede beste keuze van heel m’n leven ging zijn…

Na de lessen, op m’n vrije dagen en in de weekends werkte ik dat jaar bij Mc Donalds: hamburgers flippen. Opnieuw: heel toffe mensen leren kennen, en me echt geamuseerd, maar wat was ik blij dat dat schooljaar op z’n einde liep… Rudy vertelde me tijdens die laatste weken dat hij contact had gehad met iemand die een goudsmid zocht, en of ik geïnteresseerd was: ja duh!!! Op die manier kwam ik in een atelier in Grimbergen terecht waar ik twee jaar gewerkt heb.

En opnieuw: super toffe collega’s! Ik ben elk van hen nog steeds enorm dankbaar voor al wat ze me hebben geleerd: van het goudsmeden, een zaak runnen, tot hoe je met mensen om moet gaan. Onbetaalbare informatie die je natuurlijk tijdens de opleiding op Syntra niet mee kan krijgen. Echter, na die twee jaar was het daar duidelijk tijd om te vertrekken. Een nieuwe sprong in het onzekere…

Dan maar starten als goudsmid in bijberoep en deeltijds wat bijwerken in Ikea om de kosten te kunnen betalen. Dus smorgensvroeg rekken vullen in Ikea tot 10u, en daarna maken dat ik in m’n atelier was om te kunnen doen wat ik het liefste van al deed/doe: juwelen maken. Naast de marktjes die ik deed, kwamen met mondjesmaat de klanten binnen. Elke keer mocht ik mooiere en meer complexe stukken maken…

Januari 2020: zou ik niet proberen om volledig zelfstandig te gaan?! Ja, let’s do this!! Ontslag gegeven bij Ikea… Paar weken later: heel de wereld plat door Corona. Joy. En ook: wat heb ik in godsnaam gedaan? De moed zakte me in de schoenen… Geen vast inkomen meer. Geen klanten kunnen ontvangen. Geen idee hoe lang het nog zou duren of wat er nog zou komen.

Zorgen voor niks blijkbaar. Achteraf gezien heeft het me veel deugd gedaan om de tijd te kunnen nemen om te bekijken wat ik nu juist zou gaan doen en hoe ik het zou willen aanpakken. Social media hielp ook wel om een connectie aan te gaan met de mensen die me al volgden, en ook om nieuwe mensen warm te maken voor mijn aanpak: een heel persoonlijk manier van juwelen ontwerpen en maken, namelijk unieke stukken volledig naar de wens van de klant. Geen massaproductie of juwelen zonder ziel.

En ondertussen zijn we opnieuw een aantal maanden verder. Ik heb op die korte tijd echt prachtige stukken mogen maken. Ik sta er echt van versteld hoeveel lieve mensen ik heb mogen ontmoeten, mensen die het nodige vertrouwen in mij hadden om een persoonlijk en uniek juweel te laten maken. Dat is dan ook gelijk het mooie aan de job: ik mag altijd mensen blij maken. Dat geeft me op zijn beurt ook enorm veel energie…

Dankbaar. Heel dankbaar voor al die mooie projecten. Voor al die lieve mensen. Voor Rudy, die zijn passie voor het vak zo doorgegeven heeft. Voor al die toffe collega’s in al de zaken waar ik gewerkt heb. Dankbaar voor alles wat ik tot nu toe heb mogen ervaren, leren en heb moeten doorworstelen (het is namelijk zeker niet enkel rozengeur en maneschijn…). Dankbaar om te mogen doen wat ik graag doe, dag in dag uit.

En al die juwelen… Die leefden nog lang en gelukkig!!